Beschrijving:
De Otter is een echte viseter en bewoont een grote verscheidenheid aan waterrijke gebieden, zoals rivier- en beeksystemen, sloten en vijvers, laagveengebieden en natte valleigraslanden. Als middelgrote, territoriale roofdieren gebruiken Otters uitgestrekte individuele leefgebieden – voor één mannetje gaat het dan bijvoorbeeld over 20 kilometer oeverlengte met bijbehorend hinterland.
Beheer:
Het leefgebied van een vrouwtje heeft een doorsnede van ongeveer 7km, van een mannetje is de oppervlakte viermaal zo groot. In Nederland zijn sinds 2002 dieren geherintroduceerd, met succes tot op zekere hoogte. Hoewel de dieren vrij goed overleven, is de sterfte door verkeer groot en inteelt een permanente dreiging.
Na een paar decennia van onduidelijkheid, worden er sinds enkele jaren met zekerheid weer otters gesignaleerd in Vlaanderen. Dankzij projecten zoals het Sigmaplan zagen we op specifieke plekken in de Scheldevallei een spectaculaire terugkomst van typische rivier natuur. Daar profiteert de otter nu mee van, maar meer inspanningen zijn nodig om de soort alle kansen te geven. Een nieuwe studie van het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO), de Universiteit Antwerpen en WWF, legt de vinger op de wonde: beperkte en vervuilde vispopulaties in de Schelde samen met te beperkte en te versnipperd habitat blijven de pijnpunten. Door een aantal knelpunten weg te werken kan het leefgebied van de otter aanzienlijk uitbreiden.
Sinds de jaren ’80 was nergens nog een plaats in Vlaanderen bekend waar de otter met zekerheid voorkwam. Sinds 2014 zijn er op regelmatige basis terug waarnemingen van otter in de Scheldevallei. Een nieuwe studie, uitgevoerd door het INBO en de Universiteit van Antwerpen voor WWF, identificeerde er 40 km² prima otterhabitat. Daarnaast is er nog een extra potentieel voor een gebied van 20km² mits de nodige inspanningen. Een populatiekern van otters bestaat uit ongeveer 10 individuen, waarvoor ongeveer 100 km² geschikt habitat nodig is.