Bouwen aan groenexpertise

Bleek schildzaad

Alyssum alyssoides

Hoogte plant

Minimaal:
5cm
Maximaal
30cm

Licht

Min:
licht
Max:
volle zon

Voedsel

Min:
voedselarm
Max:
voedselarm

Bloeiperiode

Vanaf:
april
Tot:
juni

Vocht

Min:
droog
Max:
droog

Bloemkleur

geel
wit

Bestuiving

insektenbestuiving
Areaal:

Van oorsprong is bleek schildzaad een Midden- en Zuid- Europese soort maar de plant heeft haar areaal naar het noorden en het westen uitgebreid. Het huidige areaal reikt tot Midden-Enge-land en Zuid-Scandinavië. Oostwaarts reikt het areaal tot Polen, Slowakije, Roemenië en Griekenland, met ver- der nog een deelareaal in de Kaukasus. In België komt (of kwam) de soort voor aan de kust, in het Maasdistrict en in Lotharingen. In grote delen van haar secundair areaal blijkt de soort gedurende de twintigste eeuw sterk in aantal te zijn afgenomen. In Vlaanderen is ze volledig verdwenen. De laatste vondst dateert van 1974. Op de Britse Eilanden is bleek schildzaad gedurende de twintigste eeuw teruggevallen van 182 naar 2 atlas- hokken (PRESTON et al. 2002), in Nederland van 54 naar 7 atlashokken (MENNEMA et al. 1980). De oorzaak van de achteruitgang is niet duidelijk.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Kiemperiode:
vanaf Direct
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
zomergroen
Worteldiepte:
10cm
Levensvorm:
therofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
wind
regenballist
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
zonneplanten
Ellenberg vocht:
indicator van droge standplaatsen
Ellenberg pH:
tussen zwakke base-indicator en base- en kalkindicator,meest op basische bodem
Ellenberg voedselrijkdom:
zeer stikstofarme bodems
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum basisch tot maximum basisch

Bleek schildzaad is een soort van droge, voedselarme pioniersvegetaties. Ze moet het hebben van plaatsen met voldoende open plekken op stenige of zandige bodem. In Vlaanderen groeide ze vooral in de Duinen, waar de soort vooral gevonden werd op spoorwegterreinen, braakliggende grond en in wegbermen.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
uitgestorven
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1-17 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Wouter Van Landuyt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw

Cursussen bij Inverde

Boeken