Paddenrus

In Vlaanderen is paddenrus zeldzaam, maar er zijn duidelijke regionale verschillen. De Duinen vormen een stabiele pool in de verspreiding. De dichtheid van de groeiplaatsen is er het hoogst en de soort werd er ook in alle perioden waargenomen. Toch is er een duidelijke afname van het aantal duingroeiplaatsen vast te stellen (vooral aan de oostkust). De verschillen met de oudere waarnemingen (vooral herbarium uit de negentiende en het eerste kwart van de twintigste eeuw) zijn deels terug te voeren tot de onnauwkeurige lokalisatie van die waarnemingen. Historische waarnemingen tonen ook een concentratie aan groeiplaatsen in de Leemstreek tussen Brussel en de zuidelijke Limburgse Kempen. Tijdens de periode 1939-1971 werden alleen nog in de omgeving van Brussel groeiplaatsen teruggevonden. Onduidelijk is of de soort systematisch over het hoofd werd gezien tijdens die periode, of als veel oude groeiplaatsen toen al effectief verdwenen waren. Merkwaardig in dit verband is dat tijdens de laatste kartering opnieuw tal van nieuwe groeiplaatsen binnen dezelfde zone aangetroffen werden, evenals tal van volledig nieuwe plaatsen in de Antwerpse Kempen. Veel van die groeiplaatsen stammen uit de periode 1980-1990, ruim voor voor de forse toename van grootschalig natuurbeheer. Vermoedelijk is paddenrus tijdens de eerste kartering toch wat over het hoofd gezien of werden haar potentiële groeiplaatsen onvoldoende onderzocht. Omwille van zijn grote potentie tot uitbreiding (via zaad en vegetatief ) valt het niet uit te sluiten dat sommige van de nieuwste groeiplaatsen van paddenrus mede tot stand zijn gekomen door en transport via bijvoorbeeld maaibalken. Het geïsoleerde karakter van veel van de groeiplaatsen kan wijzen op een dergelijke recente vestiging.