Bouwen aan groenexpertise

elektroneutraliteit

elektroneutraliteitbalans

Definitie:

De EN-waarde of elektroneutraliteit wordt berekend op basis van de kationensom en anionensom in een waterstaal en is een maat voor de betrouwbaarheid van de staalname en chemische analyse. Deze is in een ideale situatie gelijk aan 0. De kans dat dit voorkomt is zuiver theoretisch. Er treden grotere en kleinere afwijkingen op. Doorgaans wordt een afwijking van +/- 5% getolereerd ,voor grondwater 10%

Aangezien een waterstaal geen electrische lading heeft, moeten alle negatieve en positieve deeltjes elkaar qua lading opheffen. Als je dus een waterstaal analyseert, moet de volgende berekening op 0 uitkomen.

Alle ionen in milli-equivalent per liter (meq/l) 

EN% = 100* Σ([kathionen]- [anionen]) / Σ([kathionen]+[anionen] 

Een afwijking is echter normaal, aangezien je bijna nooit àlle stoffen in een staal analyseert. In grondwateranalyses wordt daarom een afwijking van 10% toegestaan, zeker als enkel de 13 'klassieke' chemische variabelen worden gemeten ( anionen: HCO3-, NO3 -, NO2-, , O-PO 3-, SO2- ; kationen: NH4+, Na+, K+, Ca2+, Mg2+, Fe totaal.)

10% afwijking is de grens die doorgaans (internationaal) wordt gehanteerd. Het is verder goed om weten dat er in Vlaanderen zones zijn waar een EN% ~ +/- 10 vrijwel nooit gehaald wordt om redenen die op dit ogenblik nog steeds onduidelijk zijn. Dat is met name het geval in natte natuurgebieden waar grote hoeveelheden kwel aan de oppervlakte komt bestaande uit grondwater afkomstig uit de formatie van Diest. Dat levert uitermate ijzerrijk grondwater op.