BWK: Soortenrijk permanent cultuurgrasland (hp*, hpr*)

hp*-graslanden gekenmerkt door de aanwezigheid van een uitgesproken microreliëf (depressies, laantjes, verglijdingsverschijnselen, bulten) en/of meerdere grachten, sloten of greppels zijn gekarteerd als hpr*. De indicatieve soorten voor de toevoeging van de * zijn dezelfde als voor hp*. Zulke graslanden komen vooral voor in de Polders en valleien en ook op hellingen in de Leemstreek (zie hpr, weilandcomplex met veel sloten en/of microreliëf). Graslanden behorend tot het kamgrasverbond, hoewel vegetatiekundig goed gedefinieerd, hebben geen eigen karteringseenheid. Ze zijn gekarteerd als hp* of hpr*. Het betreft matig voedselrijk beweid grasland op klei-, leem- en zandleemgronden, gekenmerkt door het abundant voorkomen van kamgras. Graslanden behorend tot het zilverschoonverbond zijn eveneens ondergebracht bij hp*. Het betreft bijna altijd graasweiden op voedselrijke bodems, op langdurig natte standplaatsen en met een vaak sterk wisselende waterstand. Betreding en antropogene verstoringen kunnen de ontwikkeling van dit type in de hand werken. Het zilverschoontype komt voor op allerlei bodems, variërend van zand tot zware klei. In de Polders zijn ze vaak doorsneden door grachten of sloten of hebben ze een uitgesproken microreliëf, waardoor ze als hpr* gekarteerd zijn. Een in het voorjaar gemakkelijk herkenbare groep hp*-graslanden zijn de pinksterbloemgraslanden. De beter ontwikkelde pinksterbloemgraslanden met soorten als moerasrolklaver, pitrus, egelboterbloem en/of hazenzegge vormen een voorbeeld van als hp* gekarteerde rompgemeenschappen van het dotterbloemverbond. Komen dotterbloem, tweerijige zegge en/of echte koekoeksbloem voor, dan zijn dergelijke graslanden normaliter als hc gekarteerd. Grote vossenstaartgraslanden vertonen onder normale omstandigheden winterse overstromingen. De vegetatiekundig best ontwikkelde varianten worden als mesofiel hooiland (hu) gekarteerd. Het betreft graslanden met weidekervel-torkruid, weidekervel of grote pimpernel. Een veel grotere oppervlakte grote vossenstaartgraslanden valt onder hp* en hpr*. Ze zijn vegetatiekundig moeilijk te duiden en minder herkenbaar. Ruimtelijk situeren ze zich als een (soms smalle zone) tussen de permanent vochtige dotterbloemgraslanden (hc) en de hoger gelegen mesofiele graslanden (hu). De soortensamenstelling is dan ook intermediair. Grote vossenstaart is steeds in belangrijke mate aanwezig, maar komt ook in andere plantengemeenschappen voor en is vaak ingezaaid. Pinksterbloem, reukgras, veldzuring, fioringras, veenwortel, scherpe en/of kruipende boterbloem zijn vaak opvallend aanwezig en sluiten aan bij de graslanden beschreven in de vorige paragrafen. Tweerijige zegge, scherpe zegge, echte koekoeksbloem, lidrus, rietgras en zelfs moerasspirea wijzen op (minstens langdurige) vochtige omstandigheden en een affiniteit met de dotterbloemgraslanden. Knoopkruid, groot streepzaad en veldlathyrus komen ook frequent voor (zij het zeker niet altijd) en duiden op de overgang naar de mesofiele graslanden. Ook graslanden waarin gewoon reukgras het aspect bepaalt en veldzuring, scherpe boterbloem en in beperkte mate indicatieve soorten van het glanshaververbond voorkomen, zijn als hp* gekarteerd. Dit type is algemeen in wegbermen en komt in de (Zand)leemstreek en de Zuiderkempen vrij talrijk in landbouwhooilanden voor. Het veldgersttype komt voor op zeer natte, zware kleigronden en uitgeveende gronden in de Polders. In het binnenland is dit type geassocieerd met natte tot zeer natte rivierkleibodems. Nog meer dan kamgras is veldgerst een indicator van oude, ongescheurde graslanden gezien deze soort nooit werd ingezaaid. Gewoon timoteegras, scherpe boterbloem en knolboterbloem kunnen begeleidende hp*-soorten zijn. Vermits hp*-graslanden qua syntaxonomie, beheervorm en soortensamenstelling erg heterogeen zijn, kunnen ze op eender welke bodem en onder zowel droge als natte condities aangetroffen worden. Afhankelijk van de standplaats en de milieukarakteristieken zullen andere indicatieve soorten het aspect bepalen en zijn ze meer of minder soortenrijk.