Amerikaanse vogelkers

De soort is invasief als ze massaal voorkomt en kan opgroeien bij veel licht op relatief droge bodems (in zogenaamde “open invasievensters”). Verspreid voorkomende individuen in gemengde bossen met veel structuurdiversiteit zijn wel sterk competitief maar niet echt invasief. Het is dus belangrijk een strategie te kiezen die aangepast is aan de context en beheerdoelstellingen. Er zijn situaties waar het zinvol is de soort te bestrijden, er zijn situaties waar dit niet nodig is en er zijn situaties waar dit wenselijk is maar niet haalbaar. Een eerste strategie bestaat erin de zaaddruk sterk te verminderen. Op grote aaneengesloten oppervlaktes bos en open natuur kan je systematisch en planmatig een hoofdbehandeling uitvoeren gevolgd door een nabehandeling gevolgd door regelmatige nazorg. Dit leidt na 20 - 30 jaar tot het gewenste resultaat. Op kleinere oppervlaktes bos kan je de soort systematisch benadelen ten gunste van gewenste inheemse boomsoorten. Er worden technieken gebruikt zoals knippen, breken en wieden van zaaibedden. Dit leidt op termijn tot bossen met nog een zeker aandeel Amerikaanse vogelkers maar met een nieuwe generatie inheemse boomsoorten in de bovenetage. Een tweede strategie bestaat erin invasievensters te sluiten. Bossen met weinig Amerikaanse vogelkers maak je weerbaar door via natuurgericht bosbeheer te streven naar ongelijkjarige, ongelijkvormige gemengde bossen met een hoog aandeel inheemse bomen. Waar veel Amerikaanse vogelkers voorkomt en er als beheerdoelstelling wordt gekozen voor bossen met schaduwtolerante soorten kan de beheerder deze soorten actief inbrengen.