Hoogtegroei van een bosbestand

De hoogtegroei van een dominante boom is op dezelfde standplaats nagenoeg dezelfde in een gesloten bos als in vrijstand. De hoogtegroei van bomen wordt dus niet bepaald door het stamtal zoals vaak wordt gedacht. Bomen worden niet de hoogte in “gejaagd” door hun onderlinge concurrentie. Deze indruk ontstaat door het visuele aspect van een dichtstaand bos: lange kale stammen met bovenaan een kleine kruin. Parkbomen die in vrijstand opgroeien, lijken lager omdat ze zeer brede en lage kruinen hebben. Het hoogtegroeiritme is niet constant in de tijd. De hoogtegroei van een boom is sneller in de jonge fase. Later neemt de hoogtegroei geleidelijk af, om bij oude bomen terug te vallen tot een verwaarloosbaar kleine groei. Uit onderstaande figuur is ook duidelijk te zien dat de groeisnelheid tussen de soorten nogal kan verschillen. Zo kunnen bijvoorbeeld lork, berk, wilg of zwarte els in gemengde opstanden gedurende de eerste 10 à 20 jaar een serieuze voorsprong nemen op potentieel concurrerende soorten zoals beuk, esdoorn, linde of eik. De kwaliteit van de groeiplaats voor een bepaalde boomsoort wordt uitgedrukt als de “boniteit” of groeiklasse en is gebaseerd op de dominante hoogte en de leeftijd van de bomen in een bestand.